Hepimiz hem insanız, ve her birimiz giderek enginleşen açılan bir anlayışa sahibiz, hem de görünen görünmeyen herşeyin bütünü, Varoluş’un ta kendisiyiz. Varoluşun tamamı insan anlayışına sığamaz ama yine de giderek genişler anlayışımız, evrenselleşir. Evrensel anlayışa bile sığamaz herşey olan ve onun ötesi olan Varlığımız. Bu yüzden evren genişlemeye devam eder de eder. O yüzden bana veya diğer insanlara baktığında söylediklerimin mükemmel olmasını herşeyi içermesini bekleme, insanlarda da mükemmel anlayış arama. Ama kime, neye bakarsan bak, aslında o mükemmel Varoluşa, özüne, asıl kendine de baktığını hatırla, yani gördüğün, farkettiğin herşeyi bunun için vesile yapabilirsin. Rahatlayıp bilincini bunu farketecek şekilde genişlettiğinde, geri kalan bir yaratım oyununa, bir keşfe, maceraya ya da ne istersen ona dönüşebilecek senin için. Çünkü sen hep bütünün ta kendisiydin kendisini dilediği gibi tecrübe eden.