Gerçeği, Mutluluğu, Huzuru, Hayırlı Başarıyı Arayanlar İçin Önemli Bir Mesaj

SORU: Sürekli bir aşkın mutluluk akışıyla dünyaya gelmiş olup, hayatın içinden böyle geçmek çok kolay olmalı.

CEVAP: Ben aşkın mutlulukla doğmadım. 18 yaşımdayken, gerçekten gerekli olmayan her şeyden vazgeçtim ve hayatımın uyanık olduğum her anını gerçeğin keşfine adadım. Hayatımı bu arayışa adayacağıma dair Tanrı’ya bir söz verdiğim çok net bir an hatırlıyorum.

Ben daha gençken, hayatımda hiçbir şey beni tatmin edecek düzeyde anlamlı değildi. Sevgi dolu bir ailem, arkadaşlarım, okul başarım, atletik başarım vardı ama aşkın mutlulukla dolu değildim. Hoşnuttum ama şu an hissettiklerime yakın düzeyde hiçbir şey hissetmiyordum.

18 yaşımdan itibaren, zihnimi boşaltarak sessizliğe getirmek için çalıştım; herhangi bir anda algılayabildiğim en derin seviyelerde sessizliğe. Daha derinden farkediş/aydınlanma için çalıştım. Her anımı buna adadım – boş olmayı öğrenmek ve böyleyken dünyada işlev görebilmek için; kolejdeyken, bir sohbet yaparken veya bir işte çalışırken.

Çalışmıyorken, meditasyon yaptım veya kadim spiritüel metinleri çalıştım/öğrendim. Her gün meditasyon yaparak ve insanlık tarihinin bulabildiğim en büyük öğretmenlerinden öğrenerek saatler geçirdim. Hergün, sınıftan/dersten döndükten sonra, uyuyana kadar okudum veya meditasyon yaptım. Her dersten önce ve sonra okudum veya meditasyon yaptım. Başka hiçbirşey için bir açlığım yoktu. Bütün sosyal aktiviteleri bıraktım – tam anlamıyla tüm sosyal aktiviteleri. Tüm arkadaşlarımı kaybettim. Hayatlarından kayboldum çünkü spiritüel bilgi için arzum o denli güçlü ve belirgindi.

Bana yardım edeceğini hissettiğim her tavsiyeyi uyguladım ve denedim. Bedenimi, enerji sistemimi ve zihnimi evrimleştirmek için tasarlanmış, kesin kurallı bir beslenme rejimi uyguladım. Son derece disiplinli ve zor fiziksel arınmalar uyguladım – bazılarını uygulayan bildiğim sadece bir kaç kişi vardı – bazılarını ise uyguladığını bildiğim hiç kimse yoktu. Etrafımdaki insanların değerini anlayamadığı şeyler yaptım. Bazen tenkit edilmeyle karşılaştım. Bazen yabancılaştırıldım. Denediğim bazı şeyler gayet işe yaradı, bazıları yaramadı. Herşey bana öğretti ve bu gün olduğum kişi olmama yardımcı oldu.

Gün boyunca, içimde tecrübe ettiğim her düşünceye, her duygusal tepkiye elimden geldiğince baktım ve en üst hayrımla uyumlu görünmeyen tek tek her birini değiştirdim. Her bir düşünceyi o anda bildiğim en bilge anlayışla değiştirdim. Her bir düşünceyi, onu yakalayabildiğimde yarıda kestim ve değiştirdim. Sonra iç sessizliği tuttum. Mutluluk olmayan her duyguyu huzurlu bir dinginliğe dönüştürdüm. Benliğimin tamamını inandığım en iyiye doğru yeniden şekillendirmek için, hayat devam ederken her an farkında kalmaya çalıştım.

Sen “dünyaya böyle (*bu aşkın mutlulukla) gelmiş olduğumu” söylediğinde, ne kadar çalıştığımı ve nasıl herşeyi bu yola verdiğimi görmüyorsun. “Dünyaya böyle gelmiş olduğumu” söylediğinde, kendi yaşamınla ilgili hüsranını ve maneviyatın olarak öğrendiklerinle ilgili düş kırıklığını seziyorum. Senin için tavsiyem, hayatında ızdıraba neden olan kısımları incelemen ve bunları nasıl değiştireceğini öğrenmen. Hali hazırda inanmakta olduğun şeyleri hayatına öylece fırlatıp durma. Önce bilgini evrimleştir. Bulabildiğin en bilge erkek ve kadınlardan öğren. Tecrübe etmeyi arzuladığın şeyi başarmış insanlardan öğren. Anlayışını değiştir ve sonra bu yeni bilgiyi, arzu ettiğin sonuçları yaratana kadar uygula.

Hayatlarımızda bir sorun yaşıyorsak, bu henüz çözüm olmayı öğrenmemiş olmamızdandır. Nasıl düşündüğümüzü, hissettiğimizi ve eylemde bulunduğumuzu değiştirmeliyiz. Çözüm olmalıyız. O zaman dışsal tecrübeler, arzu ettiğimiz şekle dönüşürler.

Bana baktığında ve beni dinlediğinde, zahmetsiz bir ifade görebilirsin. Ama şu anki halime nasıl ulaştığımı görmezsin.

Şu anda gördüğün şey 20 yıllık spiritüel adanmışlığın bir sonucu – her düşünceyi, her duygu hissini, farkındalık halimi ve bunun içindeki herşeyi (beden, yaşam tarzı, beslenme şekli, vb.) tek bir amaç için dönüştürmeye adanmışlık – Gerçeğe uyanmak. Bunun bana verildiği izlenimi oluşuyor olabilir, ama bunun nedeni, insanların yolculuğuma şahit olmamış olmasıdır.

Hepimizin buna benzer hikayeleri olduğunu biliyorum. Ne kadar fedakarlıkta bulunduğumuz ve spiritüel/manevi yolculuğumuza ne kadar verdiğimizi ifade eden hikayeler. Bir çok insan, şu anda kim olduysak bunun için ne kadar sıkı çalışmış olduğumuzu göremeyebilir veya anlayamayabilir. Bilmeni isterim ki, başkalarının senin hakkındaki fikirlerine, seni kabul etmeleri, inkar etmeleri, takdir etmeleri, reddetmelerine rağmen, yapmış olduğun ve yapacağın herşeyin önemi var. Evren seni biliyor. Sen kendini biliyorsun. Ne kadar mesafe geldiğini ve ne kadar değiştiğini görüyorsun. En önemli olan budur. Senin kendini biliyor olman. Senin Kalbini onurlandırman ve kaderin olan yaşamı yaşamandır.

Namaste*. Biz Tanrı’nın/Allah’ın/Yaradan’ın yaratan Işığıyız. Namaste.